دات نیوز ـ حیدر کاشف: به یقین روزی که حکیم توس،افسانه ی ققنوس را بازنویسی می کرد تمثیلی جز خلقیات ایرانی و روحیه ی ملی ایرانیان در ذهن نداشت.

در فراخنای تاریخ چندهزار ساله ی ایران، بارها این سرزمین تا مرز نابودی پیش رفته است اما هربار به ترفندی و شگردی که خاص این مردم است از خاکستر خود دوباره زاده شده است.
هویت ملی و فرهنگ ایرانی به شیوه ی شگفت انگیزی زاینده و نامیراست. در روزگاری که درکنار بوق های تبلیغاتی بیگانه،برخی جامعه شناسان خودی نیز جامعه ی ایران را در آستانه ی فروپاشی و مرگ ِ همزیستی متمدنانه می دانند، ملت به حکم همگرایی دیرینه ی خود بدون اینکه ذره ای به فکر منفعت خود یا در انتظار دیگری باشند از گوشه و کنار جغرافیای ایران سیل کمک های خود را روانه ی دیار بیستون و فرهاد کردند. چنین واکنش هایی در برابر یک عارضه ی بیرونی، ملت ایران را به غیرقابل پیش بینی ترین اجتماعات بشری تبدیل کرده که همین رویکرد، بزرگترین عامل بازدارنده در برابر زیاده خواهان شرق و غرب است.

به وارون آنچه برخی رسانه های وابسته به غرب تبلیغ می کنند، ایرانیان هیچ پیش ذهنیتی از ارسال کمک هایشان نداشتند و هموطن کرد و شیعه و سنی برایشان برابر و همسنگ بود. کافیست این روزها سری به مناطق حادثه دیده بزنید یا شبکه های اجتماعی را مرور کنید،اوج همگرایی و کشش ملی و میهنی را خواهید دید. بدون توجه به زبان و مذهب و قومیت،صرفا به حکم ایرانی بودن،این بار ملت خود دست به کار شدند و به کمک هم میهنان خود شتافتند،گرچه که اگر این کمک ها در قالب سازمان های مردم نهاد می بود هدفمند تر با مقصد می رسید.
به باور شاهدان، سیل عظیم کاروان های کمک رسانی، یادآور همگرایی ایرانیان در دوران دفاع مقدس بود که جلوه ای دیگر از نوزایش ققنوس ایرانی را به  جهانیان نشان داد.

یکی از تصاویری که این روزها دست به دست می شود، نامه ی هموطن گناوه ای است که خطاب به مردم زلزله زده و با لحنی بغض آلود می نویسد :با وجود بدهی و صدور حکم جلب برای من فقط برای یک میلیون تومان، تنها دارایی من این پتو بود که برای شما ارسال می کنم(نقل به مضمون). در هیچ جای جهان چنین صحنه هایی نخواهید دید. این همه کمک نقدی و غیر نقدی، بدون در میان بودن هیچ ریا و تظاهری و ذکر نامی روانه ی کرمانشاه شد.

در این میان، قدرشناسی مردم کرمانشاه و شهرهای زلزله زده در نوع خود بی نظیر است. ورودی همه ی شهرهای حادثه دیده مردم بومی برای قدردانی از کمکهای مردمی با دست نوشته هایی به زبان های اقوام مختلف ایرانی ایستاده اند. براستی رفتارهای این ملت در کدام تئوری جامعه شناسی قابل تحلیل است.؟!
باری،فرهنگ ایرانی را باید پاس داشت و ارج نهاد.این ملت نه نژادپرست است و نه در وقت تنگدستی،از همسایه سراغ دین و مذهب و زبانش را میگیرد.
ازاین جهت باید قدر این ملت را دانست و برای تقویت روحیه همبستگی و وحدت ملی کوشید.